پابرهنه ، زیر بارون !
باعرض سلام و خسته نباشید خدمت موجود دوپایی که الان داره این ها رو می خونه ... من حلما نیستم ولی می دونم حلما این شعر رو دوست داره ـ موج اف ام مهربون .
آخرین جرعه ی این جام
همه می پرسند :
چیست در زمزمه ی مبهم آب !
چیست در همهمه دلکش برگ !
چیست در بازی آن ابر سپید ،
روی این آبی آرام بلند،
که تو را می برد این گونه به ژرفای خیال ؟
چیست در خلوت خاموش کبوتر ها ؟
چیست در کوشش بی حاصل موج ؟
چیست در خنده ی جام ؟
که تو چندین ساعت
مات و مبهوت به آن می نگری ؟!
ـ نه به ابر ،
نه به برگ ،
نه به آب
نه به این آبی آرام بلند
نه به این آتش سوزنده که لغزیده به جام
من به این جمله نمی اندیشم
من مناجات درختان را هنگام سحر
رقص عطر گل یخ را با باد
نفس پاک شقایق را در سینه ی کوه ،
صحبت چلچله ها را با صبح ،
نبض پاینده ی هستی را در گندم زار ،
گردش رنگ و طراوت را در گونه ی گل ،
همه را می شنوم ، می بینم .
من به این جمله نمی اندیشم !
به تو می اندیشم
ای سراپا همه خوبی ،
تک و تنها به تو می اندیشم .
همه وقت
همه جا
من به هر حال که باشم به تو می اندیشم .
تو بدان این را ، تنها تو بدان !
تو بیا
تو بمان با من ، تنها تو بمان !
جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب
من فدای تو ، به جای همه گل ها تو بخند .
اینک این من که به پای تو درافتادم باز
ریسمانی کن از این موی دراز ،
تو بگیر
تو ببند !
تو بخواه
پاسخ چلچله ها را ، تو بگو !
قصه ی ابر هوا را ، تو بخوان !
تو بمان با من ، تنها تو بمان
در دل ساغر هستی تو بجوش .
من همین یک نفس از جرئه ی جانم باقی ست ،
آخرین جرعه ی این جام تهی را تو بنوش !
فریدون مشیری
| Design By : Pichak |
Upload Music
پوست من گندمگون است ، سفید و زرد و صورتی است . چشم هایم سبز و آبی و خاکستری است ؛ شب ها نارنجی هم می شود . موهایم بور و بلوطی و خرمایی است . وقتی خیس است ، به نقره ای هم می زند . اما در قلبم رنگ هایی هست ، که هیچ کس تا کنون نساخته است !
